Obóz

16 lipca w godzinach wieczornych wyruszymy na Harcerską Akcję Letnią 2019, czyli obóz pod namiotami w Rusinowie.
Szczegółowe informacje na temat wyjazdu już niebawem, tymczasem umieszczam listę rzeczy do spakowania:

  1. ważna legitymacja szkolna
  2. śpiwór i karimata
  3. pełny mundur harcerski (DRUHNY: bluza mundurowa, spódnica harcerska, getry, pas, kapelusz, DRUHOWIE: bluza mundurowa, spodenki harcerskie, getry, pas, kapelusz. Jeśli chłopcy nie mają spodenek harcerskich muszą mieć czarne bojówki)
  4. menażka, niezbędnik, kubek
  5. ręcznik, przybory do mycia- koniecznie spray na komary i kleszcze oraz krem do opalania
  6. piżama
  7. bielizna i strój kąpielowy
  8. 5-7 koszulek
  9. długie i krótkie spodenki
  10. ciepła bluza/ polar
  11. kurtka przeciwdeszczowa
  12. wygodne buty, najlepiej treki
  13. lekkie buty- trampki lub tenisówki
  14. sandały oraz klapki
  15. nakrycie głowy, okulary przeciwsłoneczne 
  16. bidon
  17. latarka
  18. igła i nici
  19. mały plecaczek
  20. drobne kieszonkowe
  21. nie trzeba brać telefonu, ponieważ i tak nie będzie możliwości ładowania go. Ja wezmę na obóz dwa telefony- dwa numery, aby ułatwić kontakt z dziećmi.


48 Lubelska Drużyna Harcerska   ARAUKANIE 

powstała 12 maja 2005r. Pierwszą drużynową i zarazem założycielką była pwd. Agnieszka Różecka (wtedy Ciesiołkiewicz). Prowadziła drużynę aż do sierpnia 2009 roku. W tym czasie w drużynie działały zastępy: 1 zastęp żeński Iguazú- od 2005r., 2 zastęp męski Kaikavila – w latach 2005 -2007, 3 zastęp żeński Pilan  -w latach 2006- 2007, 4 zastęp męski Lafken-che od 2007 roku oraz 5 zastęp męski Namcu w latach 2007-2008.

Po czterech latach drużynę przejęła dotychczasowa przyboczna pwd. Sylwia Kuzko. Podczas jej kadencji powstał 

6 zastęp żeński Nenchen, a dalej działały Iguazú i Lafken-che. Druhna Sylwia przekazała Araukan HO Zofii Serafinowicz w październiku 2012 roku. W czasie gdy druhna Zosia była drużynową powstały 7 zastęp zastępowych  Huecuvoê, 9 zastęp żeński Ngurvilu oraz 8 zastęp męski Pillan. W lutym 2013r. drużynę przejęła sam.Honorata Kopycka. W tym czasie powstały 2 nowe zastępy- 10 żeński zastęp Lewfu i 11 żeński zastęp Kuven. W marcu 2016r. nowym wodzem plemienia Araukan została sam. Agata Kiełbik.

Na początku świata w istniały cztery pieczary – jedna tam gdzie wschodzi słońce, druga tam gdzie zachodzi, trzecia w krainie wiecznych śniegów, a czwarta jak najdalej od niej.  Nad każdą pieczarą panował niezmiennie jedno bóstwo. Pierwszej pieczary strzegł Antu – bóg słońca, który władał ogniem. W przeciwległej pieczarze królowała Kuyén, której posłuszne były gwiazdy i księżyc, a jej żywiołem było powietrze. W trzeciej pieczarze razem ze swoim ludem mieszkała Iguazű – opiekunka wody. W ostatniej pieczarze schował się Kaikavila – bóg ziemi pod postacią węża
Każde bóstwo opiekowało się ludem mieszkającym w ich pieczarze. Nie byli to jednak zwykli Indianie. Każde plemię, według swojego bóstwa, było ściśle związane z jednym żywiołem – ogniem, powietrzem, wodą lub ziemią i nim tylko się żywiło.  W ten sposób cztery plemienia żyły na czterech krańcach świata nic o sobie nie wiedząc.
Bóstwa spotykały się od czasu do czasu i rozważały jakby dalej świat urządzić, które z plemion powinno zamieszkać całą ziemię, rozciągniętą między czterema pieczarami. Ludność Antu panowała nad ogniem, z kolei plemię Kuyén umiało czytać z powietrza i gwiazd, mieszkańcy trzeciej pieczary w każdym miejscu na Ziemi umieli zmusić wodę, aby im służyła, z kolei Kaikavila nauczył swoje dzieci jak uprawiać Ziemię. Bogowie rozważali, która umiejętność przyda się ludziom najbardziej we władaniu Ziemią, ale nie mogli dojść do porozumienia.  Na szczęście w boskiej rodzinie było jeszcze parę innych bóstw; wśród nich Guinenchen, który widział rozwiązanie. Według niego dopiero złączenie wszystkich umiejętności każdego z czterech żywiołów stworzy plemię zaradne i silne. Bóg wyprowadził więc cztery ludy z czterech pieczar i złączył je w jedno plemię, w ten sposób powstali Mapuche – Ludzie Ziemi, czyli Araukanie.
Barwy drużyny to ciemnobrązowy, czerwony i żółty. Harcerze podczas okresu próbnego w drużynie noszą brązowe chusty bez obszycia. Po przebyciu Próby Szarego Wilka przysługuje prawo noszenia brązowej chusty obszytej czerwoną tasiemką. Prawo do noszenia chusty z dwoma obszyciami (czerwony i żółty) przysługuje za systematyczną i pokorną pracę w drużynie – chusta przyznawana jest według uznania Rady Plemienia.
Znakiem drużyny jest pół lilijki przechodzącej w pióro w kolorze brązowym. Połączenie ma symbolizować obrzędowość indiańską będącą elementem pracy drużyny harcerskiej.Po prawej stronie pióra są dwa paski jak na chuście w kolorze czerwonym i żółtym, z czego jeden oznacza męstwo, drugi pokorę. Na ramieniu lilijki znajduje się gwiazda wskazująca drogę do ideału.
Każdy nowy harcerz wstępując do drużyny ma otwierany okres próbny równoważny z otwarciem próby harcerza/harcerki, w naszej drużynie obrzędowo nazwany Próbą Szarego Wilka. Zakończenie próby harcerza/harcerki jest równoważne z zamknięciem okresu próbnego w drużynie. Obrzędowe przyznanie prawa do noszenia chusty obszytej czerwoną tasiemką ma miejsce po odbyciu Próby Szarego Wilka. Próba Szarego Wilka składa się z zadań zawartych w karcie próby oraz 4 zadań związanych z 4 siłami: ciała, umysłu, woli i zaradności.

1 komentarz:

Subskrybuj: Posty (Atom)